.......................................Επιμέλεια σελίδας: Π.Σ. Αϊβαλής - εφημερίδα "Εν Αθήναις" www.athens-press.blogspot.gr

!!

!!
Στη μνήμη του Έλληνα Σκηνοθέτη και Ποιητή της εικόνας Θόδωρου Αγγελόπουλου που έφυγε έτσι απρόσμενα...

~~

...................................."Η συμφιλίωση των πολιτισμών περνά μέσα από την οικουμενικότητα της Παιδείας"

Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2016

Έφυγε από τη ζωή ο σκηνοθέτης Νίκος Παναγιωτόπουλος

nikos-panagiotopoulos.jpg

Νίκος Παναγιωτόπουλος
Σε ηλικία 74 ετών έφυγε από τη ζωή ένας από τους πλέον αναγνωρισμένους και αγαπημένους σκηνοθέτες του ελληνικού κινηματογράφου.
Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος υπέστη καρδιακό επεισόδιο λίγο μετά τα μεσάνυχτα.
Γεννήθηκε στις 6 Νοεμβρίου 1941 στη Μυτιλήνη. Σπούδασε σκηνοθεσία κινηματογράφου στην Αθήνα και ξεκίνησε την καριέρα του ως βοηθός σκηνοθέτη σε ελληνικές αλλά και ξένες παραγωγές.
Το 1960-1973 έζησε στο Παρίσι, όπου παρακολούθησε μαθήματα κινηματογράφου στο ινστιτούτο Φιλμολογίας της Σορβόνης, ενώ την ίδια περίοδο συνήθιζε να περνά τον χρόνο του στην en:Cinémathèque Française, γαλλική ταινιοθήκη όπου κατέχει ένα από τα μεγαλύτερα αρχεία ταινιών στον κόσμο.
Το 1973 επέστρεψε στην Αθήνα, πόλη που αποτέλεσε τη μούσα των ταινιών του: απ’ τον «Εργένη» (1997) και το «Αυτή η Νύχτα Μένει» (2000), έως το «Delivery» (2004) και τα «Οπωροφόρα της Αθήνας» (2010).
Από το 1974 σκηνοθέτησε, με ξεχωριστό αφηγηματικό στυλ, ταινίες που θεματικά προσεγγίζουν ζητήματα ερωτικής αυταπάτης και φθοράς των ανθρωπίνων σχέσεων. Ταινίες του έχουν συμμετάσχει σε διεθνή φεστιβάλ και έχουν τιμηθεί με σημαντικές διακρίσεις:
♦ Τα Χρώματα της Ίριδος (1974)
♦ Οι Τεμπέληδες της Εύφορης Κοιλάδας (1978)
♦ Μελόδραμα; (1981)
♦ Βαριετέ (1985)
♦ Η Γυναίκα που Εβλεπε τα Ονειρα (1988)
♦ Ονειρεύομαι τους Φίλους μου (1993)
♦ Ο Εργένης (1997)
♦ Αυτή η Νύχτα Μένει (1999)
♦ Beautiful People (2001)
♦ Κουράστηκα να Σκοτώνω τους Αγαπητικούς σου (2002)
♦ Delivery (2004)
♦ Αγρύπνια (2005)
♦ Πεθαίνοντας στην Αθήνα (2006)
♦ Αθήνα - Κωνσταντινούπολη (2008)
♦ Τα Οπωροφόρα της Αθήνας (2010)
♦ Δεσμά Αίματος (2012)
♦ Η Λιμουζίνα: κωμωδία παρεξηγήσεων (2013)
♦ Η Κόρη του Ρέμπραντ (2015)

Διαβάστε επίσης:
_________________
efsyn.gr

Σάββατο 2 Ιανουαρίου 2016

«Παράλογος Άνθρωπος» η νέα ταινία του Γούντι Άλεν

   7η Τέχνη   
Παράλογος Άνθρωπος (2015) - Irrational Man (2015) του Γούντι Άλεν

Ο Γούντι Άλεν επιστρέφει με το δυνατό πρωταγωνιστικό δίδυμο Χοακίν Φίνιξ και Έμμα Στόουν, και τον γεμάτο ανατροπές και φιλοσοφικές αναζητήσεις «Παράλογο Άνθρωπο».

 Ο  καθηγητής φιλοσοφίας Έιμπ Λούκας (Χοακίν Φίνιξ) έχει πιάσει πάτο, ανήμπορος να βρει νόημα ή χαρά στη ζωή. Νιώθει ότι όλα όσα δοκίμασε να κάνει, από πολιτικό ακτιβισμό ως τα μαθήματά του, δεν κάνουν τελικά καμία διαφορά, και έχει βυθιστεί σε μια αδιέξοδη υπαρξιακή απελπισία.
Η ψυχολογία του δεν αλλάζει ούτε μετά την άφιξή του σε ένα μικρό πανεπιστήμιο, όπου συναντά την Ρίτα Ρίτσαρντς (Πάρκερ Πόουζι), μια μοναχική καθηγήτρια που θέλει να ξεφύγει από τον δυστυχισμένο γάμο της, και την Τζιλ Πόλαρντ (Έμμα Στόουν), την καλύτερη φοιτήτριά του που εξελίσσεται σε στενή του φίλη. Παρόλο που η Τζιλ αγαπά τον φίλο της, βρίσκει την βασανισμένη, καλλιτεχνική προσωπικότητα του Έιμπ ακαταμάχητη και όσο τα σημάδια της ψυχικής του ανισορροπίας πληθαίνουν, τόσο εκείνη ελκύεται από αυτόν.
Όλα αλλάζουν όταν ο Έιμπ και η Τζιλ ακούν κατά τύχη την συζήτηση ενός αγνώστου και ο Έιμπ παίρνει μια αναπάντεχη απόφαση, που τον απελευθερώνει και του δίνει μια νέα, ορμητική διάθεση για ζωή. Η απόφασή του, όμως, θα αλλάξει τη ζωή του ίδιου, της Τζιλ και της Ρίτα για πάντα.
Τα ‘Μεγάλα Ερωτήματα’
Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της πλούσιας καριέρας του Γούντι Άλεν μέσα στα χρόνια είναι η ενασχόλησή του με τη φιλοσοφία: την έχει σατιρίσει, αμφισβητήσει, επικαλεστεί και εξερευνήσει σε άρθρα και μελέτες, σε θεατρικά έργα και, φυσικά, σε ταινίες.«Από την νεαρή μου ηλικία, για κάποιο λόγο, πάντα με προσέλκυαν αυτά που ο κόσμος αποκαλεί ‘μεγάλα ερωτήματα’», λέει ο ίδιος. «Είναι το βασικό θέμα στις ταινίες μου, είτε το διακωμωδώ στις κομεντί είτε το αντιμετωπίζω πιο σοβαρά στις δραματικές ταινίες».
Το ήδη υπάρχον ενδιαφέρον του για την φιλοσοφία παγιώθηκε με τις ταινίες του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, οι οποίες τον επηρέασαν βαθιά. «Τότε δεν είχα διαβάσει Νίτσε ή Κίρκεγκορ, τους φιλοσόφους που επηρέασαν περισσότερο τον Μπέργκμαν, αλλά το έργο του, τα όσα ρώταγε και έθιγε, με άγγιξαν. Έπειτα, διάβασα αρκετά για να έχω μια καλύτερη κατανόηση όλων όσα έθιξε. Τελικά διαπίστωσα ότι ήταν μια ευχάριστη διαδικασία για μένα, να διαβάζω διάφορους φιλοσόφους και να προσπαθώ να κατανοήσω τον τρόπο με τον οποίο επιχειρούν να απαντήσουν ερωτήματα που δεν έχουν απάντηση, συχνά αντικρούοντας ο ένας τον άλλο. Δεν έχω γράψει κάτι πρωτότυπο στις ιστορίες μου, είμαι απλώς το προϊόν των φιλοσόφων που έχω μελετήσει. Το μόνο που μπορεί να ισχυριστεί κανείς είναι ότι υπάρχει μια φιλοσοφική συνέπεια στις ταινίες μου, αλλά γενικά είναι απλώς εμμονές μου σχετικά με θέματα που απασχολούν τους πάντες. Με ενδιαφέρουν καταθλιπτικές πραγματικότητες που με στοιχειώνουν, και τις φιλτράρω μέσα από την δική μου οπτική».
Η δραματική κομεντί μυστηρίου «Irrational Man» είναι και η πρώτη φορά που ο Άλεν είχε την ευκαιρία να συνεργαστεί με έναν από τους καλύτερους ηθοποιούς της εποχής μας, τον πολύ Χοακίν Φίνιξ, («The Master», «Inherent Vice», «Gladiator» και «Walk theLine», μεταξύ άλλων). «Ο Έιμπ πάντα προσπαθούσε να κάνει κάτι ουσιαστικό και καλό με τη ζωή του», λέει ο Φίνιξ. «Υπήρξε πολιτικός ακτιβιστής και έχει ταξιδέψει σε κατεστραμμένες περιοχές του κόσμου για να βοηθήσει κόσμο. Αλλά του συμβαίνουν κάποια τρομερά πράγματα και μετά από λίγο καιρό αρχίζει να αισθάνεται ότι δεν κάνει καμία διαφορά – ακόμη και οι φοιτητές του δεν πρόκειται να αναλογιστούν την ζωή μόλις περάσουν το τελευταίο τους διαγώνισμα στη σχολή».
Όταν τον γνωρίζουμε στην αρχή της ταινίας, η «ασχήμια και ο πόνος της ανθρώπινης ύπαρξης τον έχουν καταρρακώσει», όπως λέει ο σκηνοθέτης. «Αισθάνεται αποτυχημένος γιατί ποτέ δεν άφησε το σημάδι του. Έχει γράψει διάφορες διατριβές που έχουν εμπνεύσει καθηγητές και φοιτητές, αλλά απλώς δεν νοιάζεται πια για τίποτα – κάτι το οποίο δηλώνει ευθαρσώς και στους φοιτητές του, μόλις φτάνει στο καινούριο του πόστο σε ένα μικρό πανεπιστήμιο».
Σύμφωνα με τον Άλεν, ο Φίνιξ έχει μια εγγενή πολυπλοκότητα που ταίριαζε ιδανικά στον ρόλο: «ό, τι κι αν του δώσεις, γίνεται ακόμη πιο ενδιαφέρον λόγω αυτού που φέρνει με την δική του προσωπικότητα. Πάντα κάτι συμβαίνει στα μάτια του».
Η άφιξη του Έιμπ αναστατώνει τη ζωή της συναδέλφου του, Ρίτα Ρίτσαρνς (Πάρκερ Πόουζι). Δυστυχισμένη στον γάμο της και παγιδευμένη σε μια ζωή ρηχή, η Ρίτα πίνει πολύ και φαντασιώνεται διαρκώς μια άλλη, πιο παθιασμένη πραγματικότητα, χάρη σε μια ιδανική ερωτική σχέση με τον Έιμπ. «Τελικά δεν είναι πιο δυναμικός από τον άντρα της», λέει ο Πόουζι, «και δεν μπορεί να πραγματοποιήσει αυτά που εκείνη ονειρεύεται. Φαίνεται απόμακρος αλλά είναι απλώς μπερδεμένος και χαμένος – δεν είναι παρών».
Πέρα από την Ρίτα, ο Έιμπ περνά χρόνο και με την Τζιλ (Έμμα Στόουν), μια πανέξυπνη και χαρισματική φοιτήτριά του, η οποία βλέπει την φιλία τους ως μια ευκαιρία για να διευρύνει τους ορίζοντές της και να εξερευνήσει τη ζωή στο πλάι ενός ανήσυχου φιλοσοφικά καλλιτέχνη. «Ο Έιμπ μετατρέπει τα πάντα σε ένα μάθημα φιλοσοφίας», εξηγεί η Στόουν,«και η Τζιλ είναι μια υπερ-πρόθυμη μαθήτρια γιατί προσπαθεί να σκεφτεί ριζοσπαστικά, σαν εκείνον. Είναι σε μια φούσκα, πιστεύοντας ότι μπορεί να σώσει κάποιον από τον κατήφορο που έχει πάρει. Δεν έχει βοηθήσει κανέναν να βγει από μια τόσο σκοτεινή τρύπα και δεν καταλαβαίνει ότι αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μια τέτοια τρύπα και σένα».
«Όταν διάβασα το σενάριο, έθιξε πολλά ερωτήματα σχετικά με την ηθική», συμπληρώνει.«Ο Έιμπ δεν ακολουθεί τους κανόνες του κόσμου και η Τζιλ προσπαθεί να καταλάβει μέχρι πού μπορεί να φτάσει. Εξερευνά την έννοια του τυχαίου και της μοίρας, όπως κάναμε μαζί και στο “Μαγεία στο Σεληνόφως”».
«Η ύπαρξη δεν έχει κανένα νόημα ή λογική»
Αυτό το τυχαίο συμβολίζεται από ένα αναπάντεχο γεγονός, που ανατρέπει τα πάντα. Ο Έιμπ και η Τζιλ βρίσκονται σε ένα εστιατόριο, όπου ακούν κατά λάθος την φορτισμένη συναισθηματικά συζήτηση των διπλανών τους. Ο Έιμπ αναπτύσσει μια υπέρμετρη εμμονή με τα όσα άκουσε και αποφασίζει να δράσει, ενθουσιασμένος που επιτέλους είναι ο παράγοντας μιας ουσιαστικής αλλαγής. «Ξαφνικά επανεκτιμά την ίδια τη ζωή», λέει ο Άλεν.«Βρίσκει κάτι στο οποίο να πιστεύει, και αυτό ήταν ακριβώς ό, τι έψαχνε στη ζωή του, χωρίς να το ξέρει ότι το έψαχνε. Είναι μια παράλογη νοοτροπία, το αποτέλεσμα των διαστρεβλώσεων και του θυμού και της αγανάκτησής του για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο κόσμος και την συμπεριφορά των ανθρώπων. Φυσικά δεν είναι ο λογικός άνθρωπος που νομίζει ότι είναι. Είναι καλός στα λόγια, έχει φανταχτερά επιχειρήματα αλλά όταν τα εξετάσεις προσεκτικά, δεν στέκουν».
Όπως συνηθίζει με πολλές από τις δραματικές του ταινίες, ο Γούντι Άλεν γύρισε την ταινία σε widescreen«Πιστεύω ότι οι “μικρότερες” ιστορίες γράφουν καλύτερα σε widescreen, αντίθετα με την ιδέα ότι αυτό ταιριάζει σε επικές πολεμικές ταινίες ή γουέστερν. Είναι εύκολο να κάνεις μια ταινία για το Παρίσι της δεκαετίας του ’20 και να το κάνεις να φαίνεται μαγικό. Η πρόκληση είναι να γυρίσεις ελκυστικές εικόνες σε μια τέτοια ‘μικρότερη’ ιστορία αλλά δεν θέλησα να υπερβάλλω όσον αφορά το στιλ, γιατί νομίζω ότι η ιστορία ήθελε ρεαλισμό. Το σημαντικό είναι το κοινό να βρει συναρπαστικούς τους χαρακτήρες και τις θεματικές της ιστορίας, και ευτυχώς αυτό το φρόντισαν οι ηθοποιοί. Εγώ απλώς τους έδωσα το υλικό και τις σκέψεις μου».
Η βασικότερη αυτών των σκέψεων, που πρωταγωνιστεί ως η βασική θεματική του «Παράλογου Ανθρώπου» δεν είναι άλλη από την έννοια του τυχαίου, αφού η ιστορία επιφυλάσσει μια σειρά τυχαίων γεγονότων με συνέπειες που ισορροπούν ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο. «Πιστεύω ακράδαντα στο, δίχως απολύτως κανένα νόημα, τυχαίο της ύπαρξης. Αυτό ήθελα να πω στο “Match Point” και αυτό διδάσκει ο Έιμπ στην τάξη του. Η ύπαρξη δεν έχει κανένα νόημα ή λογική. Όλοι υπόκεινται στο εντελώς εύθραυστο απρόοπτο της ζωής. Το μόνο που χρειάζεται είναι μια λανθασμένη στροφή στο δρόμο και έπειτα…».

Δείτε το trailer εδώ

_____________________

Η νέα ταινία του Γούντι Άλεν «Παράλογος Άνθρωπος» (Irrational Man - 2015)

Ο ευρηματικός και ακούραστος Γούντι Άλεν

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~



Γιώργος Ρούσσος

Tvxs Αφιέρωμα





Γεννημένος την 1η Δεκεμβρίου του 1935 στο Μπρούκλιν, της Νέας Υόρκης, ο Γούντι Άλεν, είναι ένας ακούραστος σκηνοθέτης που κάθε χρόνο, πιστός στο ραντεβού του με το κοινό, μας παρουσιάζει και από μία νέα δημιουργία του. Μία πραγματικά αξιοζήλευτη φιλμογραφία, έχοντας συνεργαστεί με τους κορυφαίους ηθοποιούς της εποχής του, ο Αμερικανός σκηνοθέτης κατέχει μία ιδιαίτερη θέση στην σύγχρονη κινηματογραφική ιστορία. Αφήνοντας στην άκρη τα γεγονότα που ταλανίζουν την προσωπική του ζωή, στο σημερινό μας αφιέρωμα επικεντρωνόμαστε στο έργο του και στη συμβολή του στον χώρο της έβδομης τέχνης.
Ο Γούντι Άλεν, αφού εργάστηκε αρχικά ως stand up κωμικός, το 1965 έγραψε το πρώτο του κινηματογραφικό σενάριο “What’s new Pussycat” και την επόμενη χρονιά γύρισε την πρώτη του ταινία με τίτλο “What’s Up, Tiger Lily?” Σκηνοθέτης, σεναριογράφος, ηθοποιός και μουσικός - τα τελευταία χρόνια κάνει live performances με μια τζαζ μπάντα - o Γούντι Άλεν είναι ένας από τους πιο παραγωγικούς δημιουργούς της εποχής μας με περισσότερες από 50 ταινίες στο ενεργητικό του. Ταινίες, τις οποίες σκηνοθετεί, γράφει το σενάριο και συχνά πυκνά περνά και μπροστά από την κάμερα, πρωταγωνιστώντας.
Αναφέρουμε χαρακτηριστικά μία επιλεκτική φιλμογραφία του:
  • Πάρε Τα Λεφτά Και Τρέχα (1969)
  • Τα Πάντα Γύρω Από Το Σεξ (1972)
  • Νευρικός Εραστής (1977)
  • Ζωντανές Αναμνήσεις (1980)
  • Ο Ατσίδας Του Μπρόντγουεϊ (1982)
  • Το Πορφυρό Ρόδο Του Καΐρου (1985)
  • H Χάνα Και Οι Αδελφές Της (1986)
  • Μέρες Ραδιοφώνου (1987)
  • Μια Άλλη Γυναίκα (1988)
  • Ιστορίες Της Νέας Υόρκης (1989)
  • Άλις: Άπιστη ή Απατημένη; (1990)
  • Μυστηριώδεις Φόνοι Στο Μανχάταν (1993)
  • Ακαταμάχητη Αφροδίτη (1995)
  • Όλοι Λένε Σ’ Αγαπώ (1996)
  • Συμφωνίες Και Ασυμφωνίες (1999)
  • Η Κατάρα Του Πράσινου Σκορπιού (2001)
  • Παίζοντας Στα Τυφλά (2002)
  • Μelinda & Melinda (2004)
  • Match Point (2005)
  • Cassandra’s Dream (2007)
  • Vicky Cristina Barcelona (2008)
  • Whatever Works (2009)
  • You Will Meet a Tall Dark Stranger (2010)
  • Midnight in Paris (2011)
  • To Rome with Love (2012)
  • Θλιμμένη Τζάσμιν (2013)
  • Μαγεία στο Σεληνόφως (2014)
Στην πλειοψηφία τους οι ταινίες του Γούντι Άλεν διακρίνονται για το έξυπνο σενάριο τους και τους αξιομνημόνευτους διαλόγους τους, σήμα κατατεθέν του σε όλα αυτά τα χρόνια της πλούσιας καριέρας τους. Στην μακροχρόνια πορεία του, τιμήθηκε με αρκετά βραβεία ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που απασχόλησε τηνΑμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου, όντας υποψήφιος ή νικητής του χρυσού αγαλματιδίου. Συγκεκριμένα:
  • Υποψήφιος 7 φορές για Όσκαρ Σκηνοθεσίας - Κέρδισε για το “Nευρικός Εραστής” το 1977
  • Υποψήφιος 16 φορές για Όσκαρ Σεναρίου - Κέρδισε για τα φιλμ “Νευρικός Εραστής” (1977), “Η Χάνα Και Οι Αδελφές της” (1986) και “Μεσάνυχτα Στο Παρίσι” (2011)
  • Υποψήφιος 3 φορές για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας - Κέρδισε για το “Nευρικός Εραστής” το 1977 και το 2011 για το “Μεσάνυχτα Στο Παρίσι”
  • Υποψήφιος για το Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία, "Νευρικός Εραστής" το 1977
Σε όλη την σκηνοθετική του σταδιοδρομία, ο Γούντι Άλεν έχει δημιουργήσει πολλούς ανεξίτηλους γυναικείους χαρακτήρες, τους οποίους έχουν ενσαρκώσει μερικές από τις μεγαλύτερες σταρ τους Χόλιγουντ, όπως η Νταϊαν Κίτον, η Μία Φάροου, η Τζούντι Ντέιβις, η Κέιτ Μπλάνσετ και πολλές άλλες. Είτε πρωταγωνιστούσαν σε κωμωδίες είτε σε δράματα, είτε σε κάποιο ενδιάμεσο είδος, οι γυναικείοι αυτοί χαρακτήρες έχουν μείνει χαραγμένοι στη μνήμη μας ως κομβικό στοιχείο των ταινιών του.
Για τη συνέχεια του Αφιερώματος μας ταξιδεύουμε σε εννέα χαρακτηριστικές και αγαπημένες ταινίες του αειθαλή Αμερικανού σκηνοθέτη, επικεντρώνοντας κυρίως στη νεότερη φιλμογραφία του.
Ζητείται Εγκέφαλος για Ληστεία (Take the Money and Run - 1969)
Η ταινία μας ξεναγεί στην καθημερινότητα του Βίρτζιλ Στάρκγουελ, ενός μικροαπατεώνα, όπως παρουσιάζεται μέσα από διάφορα στιγμιότυπα της ζωής του. Η εφηβεία του, η άκαρπη προσπάθεια του να ασχοληθεί με τη μουσική, οι σχέσεις του με τις γυναίκες, αλλά και η εμμονή του με τις ληστείες τραπεζών.
Το φιλμ "Ζητείται Εγκέφαλος για Ληστεία" (Take the Money and Run), παραγωγής 1969, είναι ουσιαστικά η πρώτη ταινία, της αν μη τι άλλο ιδιαίτερης πλούσιας και αξιόλογης φιλμογραφίας του πολυπράγμων Γούντι Άλεν. Είχε βέβαια προηγηθεί το ιδιόμορφο "What's Up, Tiger Lily?" του 1966, το οποίο όμως βασικά αποτελεί μία "μεταφορά" του Γιαπωνέζικου φιλμ, "International Secret Police: Key of Keys".
Το "Ζητείται Εγκέφαλος για Ληστεία", είναι ένα είδος παρωδίας καθώς διακωμωδεί τη ζωή του Βίρτζιλ Στάρκγουελ με δήθεν ντοκιμαντερίστικο στυλ. Ο Άλεν φανερά επηρεασμένος από την stand up comedy, δημιουργεί εδώ μια σπαρταριστή κωμωδία, χρησιμοποιώντας αφηγηματικά τεχνάσματα και ποταμούς μονολόγων. Οι ευφυέστατοι μονόλογοι εναλλάσσονται με συνεντεύξεις και αποσπάσματα από τη ζωή του Στάρκγουελ.
Ο Ειρηνοποιός (Love and Death - 1975)
Όταν ο Ναπολέων απειλεί να εισβάλει στη Τσαρική Ρωσία, ο δειλός Μπορίς Γκρούσενκο (Γούντι Άλεν) αναγκάζεται να καταταγεί στον στρατό για να σώσει τη χώρα του. Μάλιστα καταφέρνει να αιχμαλωτίσει μια ομάδα αξιωματικών του εχθρού αλλά ο Γαλλικός Στρατός είναι πολύ ισχυρός και σύντομα ο Ναπολέων φτάνει στη Μόσχα. Ο Μπορίς μαζί με τη Σόνια (Νταϊάν Κίτον), η οποία είναι η αγαπημένη του, καταστρώνουν ένα σχέδιο δολοφονίας του Ναπολέοντα αλλά κάποιος άλλος τους προλαβαίνει. Δυστυχώς, στον τόπο του εγκλήματος βρίσκεται ο Μπορίς, ο οποίος συλλαμβάνεται και καταδικάζεται σε θάνατο.
Μέσα στη φυλακή, ο άθεος Μπορίς μεταμορφώνεται σε βαθιά θρησκευόμενο άτομο και δέχεται την επίσκεψη ενός αγγέλου που υπόσχεται να τον σώσει από το εκτελεστικό απόσπασμα. Η εκτέλεση όμως πραγματοποιείται, αφήνοντας τον Μπορίς απογοητευμένο και τη στιγμή του θανάτου του συνειδητοποιεί πως η πραγματική ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης είναι μόνο η αγάπη και ο θάνατος.
Μία κλασσική κωμωδία του Γούντι Άλεν, με πλήθος αναφορών και επιρροών, από τις ταινίες του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, «Χαμόγελα Καλοκαιρινής Νύχτας» και της αγαπημένης «Περσόνα», μέχρι τους Ρώσους κλασσικούς συγγραφείς, Ντοστογιέφσκι και Τολστόι, όπου γνωστά και καταξιωμένα έργα τους όπως: «Οι Αδελφοί Καραμαζόφ», «Έγκλημα και Τιμωρία», «Ο Ηλίθιος» και το «Πόλεμος και Ειρήνη» σατιρίζονται, ίσως με υπερβολή αλλά χωρίς προσβολή...
Ζέλιγκ (1983)
Σε μία λιγότερο γνωστή, αλλά αναντίρρητα σπουδαία στιγμή του, ο Γούντι Άλεν παρουσίασε το 1983, ένα πρωτοποριακό και πολυεπίπεδο ψευδοντοκιμαντέρ για έναν άνθρωπο που καταρρέει υπό το βάρος της ανάγκης του για αποδοχή. Πρόκειται για τον Λέοναρντ Ζέλιγκ (τον υποδύεται φυσικά ο ίδιος ο Άλεν), ο οποίος - υποτίθεται πως - έγινε διάσημος στην Αμερική του '20 εξαιτίας της ασυνείδητης ικανότητάς του να προσεταιρίζεται τα χαρακτηριστικά όσων συναναστρέφεται, στην προσπάθειά του να γίνει αρεστός.
Καθώς η κοινή γνώμη και η επιστημονική κοινότητα έχουν πέσει πάνω του για να μελετήσουν αυτήν την πρωτάκουστη περίπτωση χαμαιλεοντισμού, μία γυναίκα ψυχίατρος - την οποία ερμηνεύει η Μία Φάροου - είναι εκείνη που με την ευφυΐα αλλά και την αγάπη της προσπαθεί να τον θεραπεύσει.
Το φιλμ «Ζέλιγκ» (Zelig) του 1983, είναι η δωδέκατη ταινία μεγάλου μήκους του πάντα δραστήριου Γούντι Άλεν. Αξίζει να σημειώσουμε ότι, η ταινία είχε δύο υποψηφιότητες για Όσκαρ, στις κατηγορίες Best Cinematography και Best Costume Design.
Απιστίες και Αμαρτίες (Crimes and Misdemeanors - 1989)
Ένας οφθαλμολόγος απειλείται από την ερωμένη του, πως αν δεν την παντρευτεί θα του καταστρέψει τη ζωή. Όταν ο αδελφός του προτείνει τον φόνο ως λύση, ο οφθαλμολόγος το σκέφτεται και βρίσκεται σε δίλημμα. Παράλληλα, ένας σκηνοθέτης προσπαθεί να αντισταθεί σ' έναν ερωτικό πειρασμό, ενώ βρίσκεται στη διαδικασία δημιουργίας του τελευταίου του ντοκιμαντέρ.
Στο φιλμ «Απιστίες και Αμαρτίες» ο Γούντι Άλεν καταφέρνει να συνδυάσει τα θετικά στοιχεία από τις κωμικές ταινίες του με μία δραματική δημιουργική γραφή, παραδίδοντας μας έτσι μία από τις πιο εμπνευσμένες δημιουργίες της καριέρας του. Υπέροχος ο Μάρτιν Λαντάου (Martin Landau) στον ρόλο του πρωταγωνιστή, σε μία ερμηνεία η οποία θα του χαρίσει και μία υποψηφιότητα για Όσκαρ, το οποίο όμως θα το κερδίσει πέντε χρόνια αργότερα για την ταινία «Ed Wood» (1994).
Για την ιστορία, αξίζει να αναφέρουμε ότι το φιλμ χάρισε άλλες δύο υποψηφιότητες για Όσκαρ στον Γούντι Άλεν, στις κατηγορίες Καλύτερης Σκηνοθεσίας και Καλύτερου Σεναρίου, χωρίς όμως να καταφέρει να αποσπάσει κάποιο χρυσό αγαλματίδιο...
Συμφωνίες και Ασυμφωνίες (Sweet and Lowdown - 1999)
Ο ΄Εμετ Ρέι, ένας εκκεντρικός μουσικός της δεκαετίας του '30, θεωρείται ως ένας από τους καλύτερους κιθαρίστες της τζαζ στον κόσμο. Στην  προσωπική του ζωή όμως είναι ανεύθυνος, σπάταλος, αλαζόνας, αλκοολικός, αδιόρθωτος γυναικάς, δεινός τζογαδόρος, αλλά και έμπειρος προαγωγός. Σε επαγγελματικό επίπεδο, ο Ρέι αναγκάζεται ν’ αλλάζει διαρκώς τα μαγαζιά στα οποία εμφανίζεται, αφού οι ιδιοκτήτες τους είναι συνέχεια εξοργισμένοι από τη συμπεριφορά του, καθώς στην καλύτερη περίπτωση απλά αργεί, ενώ στη χειρότερη ή εμφανίζεται ήδη μεθυσμένος ή δεν εμφανίζεται καθόλου.
Το μόνο που τον σώζει είναι το εκπληκτικό του ταλέντο στη μουσική. Ο Ρέι δεν αγαπά κανέναν άλλον εκτός από τον εαυτό του, ωστόσο όταν κάποια στιγμή στη διάρκεια μιας περιοδείας σε μια παράκτια πόλη θα συνδεθεί με τη Χάτι, μια κωφάλαλη κοπέλα που λατρεύει τόσο τον ίδιο όσο και τη μουσική του, η ζωή του θα πάρει μια απρόβλεπτη τροπή...
Η μεγάλη αγάπη του Γούντι Άλεν  για τη μουσική τζαζ και η ικανότητά του να σκηνοθετεί βιογραφίες φανταστικών προσώπων, συνδυάζοντας τη μυθοπλασία με το ντοκιμαντέρ, (όπως στο φιλμ Ζέλιγκ), βρίσκονται στη βάση αυτής της γεμάτης μουσικής, θαυμάσιας κωμωδίας. Η ταινία οφείλει πολλά στην εξαιρετική ερμηνεία του Σον Πεν και είναι ένας έμμεσος φόρος τιμής στον σπουδαίο κιθαρίστα της τζαζ, τον τσιγγάνο, βελγικής καταγωγής, Τζάνγκο Pάινχαρντ.
Μεσάνυχτα στο Παρίσι (Midnight in Paris - 2011)

Ο πρωταγωνιστής Ζιλ (Όουεν Γουίλσον), είναι ένας σεναριογράφος του Χόλιγουντ που όταν ήταν νέος, φιλοδοξούσε να γίνει ένας σοβαρός συγγραφέας. Είχε για πρότυπα Αμερικανούς συγγραφείς όπως o Χέμινγουεϊ και o Φιτζέραλντ, και ήθελε να ακολουθήσει τη δική τους συγγραφική «παρ


άδοση». Αλλά κάπου στην πορεία, ο Ζιλ βγήκε από αυτό το μονοπάτι, ανακάλυψε ότι είχε ταλέντο στο να γράφει σενάρια, και έτσι συνήθισε σε μια καλά αμειβόμενη ρουτίνα, στην οποία ωστόσο δεν αισθανόταν και πολύ άνετα.
Καθώς η ιστορία ξεκινά, ο Ζιλ και η μνηστή του Ινέζ (Ρέιτσελ Μακ Άνταμς) ετοιμάζονται για ένα ταξίδι στο Παρίσι με τον πατέρα της, Τζον (Kερτ Φούλερ), και τη μητέρα της, ‘Ελεν (Μίμι Κένεντι). Ο Τζον είναι ένας συντηρητικός επιχειρηματίας που έχει έρθει στο Παρίσι για να οριστικοποιήσει μια σημαντική συμφωνία, και ο οποίος δεν κάνει καμία προσπάθεια να κρύψει την αποδοκιμασία του για τον Ζιλ, τον οποίο δεν θεωρεί καλό γαμπρό για την κόρη του. Η συνεχής ενασχόληση του Ζιλ με το μυθιστόρημα που γράφει, αντί για το προσοδοφόρο επάγγελμα του σεναριογράφου που τον περιμένει στη χώρα του, τον κάνει να φαίνεται ακόμα πιο επιπόλαιος στα μάτια του Τζον.
Η ταινία “Μεσάνυχτα στο Παρίσι” είναι η δεύτερη ταινία στην οποία η Μακ Άνταμς και ο Γουίλσον συμπρωταγωνιστούν ως ζευγάρι, μετά το Wedding Crashers το 2005. Όπως συμβαίνει συχνά πυκνά με τις ταινίες του Γούντι Άλεν, μία πλειάδα αξιόλογων ηθοποιών συμμετέχουν σε αυτές. Έτσι και εδώ, παρελαύνουν γνωστοί ηθοποιοί όπως οι Έιντριεν Μπρόντι και Κάθι Μπέιτς, αλλά και ταλαντούχοι νέοι ηθοποιοί όπως οι Κόρεϊ Στολ, Νίνα Αριάντα, Τομ Χίντλστον, Άλισον Πιλ και Λέα Σεϊντού. Ειδική μνεία βέβαια, οφείλουμε στηνΜαριόν Κοτιγιάρ που για μια ακόμα φορά μας αποδεικνύει, πόσο καλή ηθοποιός είναι.
Το “Midnight in Paris”, ήταν η ταινία έναρξης, στο Φεστιβάλ Καννών το 2011 και ουσιαστικά είναι ένας φόρος τιμής στην Τέχνη και συγκεκριμένα, στους ανθρώπους που έζησαν την εποχή του μεσοπολέμου, την δεκαετία του '20, την επονομαζόμενη και Χρυσή Εποχή του Παρισιού.
Στην Ρώμη με Αγάπη (To Rome with Love - 2012)
Ο γνωστός αρχιτέκτονας Τζον (Άλεκ Μπόλντγουιν) κάνει διακοπές στη Ρώμη, την πόλη στην οποία ζούσε όταν ήταν νέος. Καθώς κάνει βόλτα στην παλιά του γειτονιά, συναντιέται με τον Τζακ (Τζέσε Άιζενμπεργκ), έναν νεαρό άντρα που του μοιάζει. Καθώς ο Τζον παρακολουθεί τον Τζακ να ερωτεύεται την καλλιεργημένη και παιχνιδιάρα Μόνικα (Έλεν Πέιτζ), φίλη της συντρόφου του Σάλι (Γκρέτα Γκέργουιγκ), ο Τζον ζει εκ νέου ένα από τα πιο οδυνηρά βιώματα της ζωής του.
Ο Τζέρι (Γούντι Άλεν) είναι ένας σκηνοθέτης της όπερας που έχει πια αποσυρθεί. Μαζί με τη γυναίκα του Φίλις (Τζούντι Ντέιβις) ταξιδεύουν στη Ρώμη για να γνωρίσουν τον Μικελάντζελο, τον Ιταλό αρραβωνιαστικό (Φλάβιο Παρέντι) της κόρης τους, Χέιλι (Άλισον Πιλ). Ο Τζέρι μαγεύεται από τον πατέρα του Μικελάντζελο, τον Τζανκάρλο (που υποδύεται ο διάσημος τενόρος Φάμπιο Αρμιλιάτο), ο οποίος όταν κάνει μπάνιο τραγουδάει άριες επιπέδου Σκάλας του Μιλάνο. Πεπεισμένος ότι ένα τέτοιο ταλέντο δεν κρύβεται, ο Τζέρι αρπάζει την ευκαιρία να προωθήσει τον Τζανκάρλο και ταυτόχρονα να ανανεώσει τη δική του καριέρα.
Ο Λεοπόλντο Πιζανέλο (Ρομπέρτο Μπενίνι), ένας απίστευτα βαρετός τύπος, ξυπνάει ένα πρωί και ανακαλύπτει πως είναι ένας από τους πιο γνωστούς ανθρώπους στην Ιταλία, χωρίς όμως να ξέρει το γιατί. Σύντομα οι παπαράτσι ακολουθούν το κάθε του βήμα, ενώ οι λεπτομέρειες γύρω από τη ζωή του -  όπως τι προτιμάει για πρωινό κι αν φοράει μποξεράκι ή σλιπ -  γίνονται ξαφνικά, θέματα φρενώδους ενδιαφέροντος για τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Καθώς ο Λεοπόλντο αρχίζει να συνηθίζει τη γοητεία των φλας, σταδιακά συνειδητοποιεί το κόστος της φήμης.
Ο νιόπαντρος Αντόνιο (Αλεσάντρο Τιμπέρι) φτάνει στη Ρώμη από την επαρχία, με την ελπίδα να εντυπωσιάσει τους συγγενείς του με την αξιαγάπητη νεαρή του γυναίκα (Αλεσάντρα Μαστρονάρντι), ώστε να βρει μια καλή δουλειά στην πρωτεύουσα. Λόγω κάποιων κωμικών παρεξηγήσεων όμως το ζευγάρι χωρίζεται για μια ολόκληρη μέρα. Ο Αντόνιο αναγκάζεται τελικά να παρουσιάσει ως γυναίκα του μια χυμώδη συνοδό πολυτελείας, την Άννα (Πενέλοπε Κρουζ), ενώ η πραγματική του γυναίκα, η Μίλι, πολιορκείται ερωτικά από έναν γνωστό κινηματογραφικό αστέρα (Αντόνιο Αλμπανέζε).
Ένα καλειδοσκοπικό κουαρτέτο ιστοριών, που λαμβάνουν χώρα σε μία από τις πιο γοητευτικές πόλεις του κόσμου. Ο Γούντι Άλεν, συνεχίζει το ευρωπαϊκό του ταξίδι, κατακτώντας αυτή τη φορά την ιταλική πρωτεύουσα. Η ρομαντική κωμωδία του, αντλεί έμπνευση από το μεσαιωνικό “Δεκαήμερο του Βοκάκιου” και εκτυλίσσεται σε τέσσερα σκετς, το καλύτερο από τα οποία, σηματοδοτεί την επιστροφή του Άλεν μπροστά από την κάμερα (τελευταία φορά, είχε εμφανιστεί στο "Scoop" του 2006). Υπέροχος στον ρόλο του και ο σπουδαίος Ρομπέρτο Μπενίνι.
Θλιμμένη Τζάσμιν (Blue Jasmine - 2013)
Η «Θλιμμένη Τζάσμιν», αφηγείται την «τραγική» ιστορία μιας πλούσιας Νεοϋορκέζας (Κέιτ Μπλάνσετ), η οποία μετά τη διάλυση του γάμου της με τον καιροσκόπο σύζυγό της (Άλεκ Μπόλντγουιν) και αφού έχει χάσει όλη της την περιουσία, προσπαθεί να συμμαζέψει τη ζωή της. Έτσι, αναγκάζεται να μετακομίσει στο Σαν Φρανσίσκο, όπου βρίσκει κατάλυμα στο σπίτι της αδερφής της (Σάλι Χόκινς).
Το ρομαντικό αυτό δράμα, δια χειρός Γούντι Άλεν, παρουσιάζει τις ολέθριες συνέπειες που μπορεί να έχει η αδιαφορία και η μη αντιμετώπιση σοβαρών καταστάσεων στην εξέλιξη τόσο της ίδιας μας της ζωής, όσο και του κοινωνικού μας περίγυρου. Ο σκηνοθέτης, μετά το Παρίσι (Midnight in Paris - 2011) και τη Ρώμη (2012), επιστρέφει στην αγαπημένη του Νέα Υόρκη για να μας παρουσιάσει μία ρομαντική όσο και δραματική ιστορία. Μία ιστορία για την υποκρισία και τον ψεύτικο εαυτό που συχνά πυκνά με περίσσεια ματαιοδοξία παρουσιάζουμε στους συνανθρώπους μας, παραμένοντας όμως στην πραγματικότητα μόνοι, κενοί και δυστυχισμένοι.
Υπέροχη η Κέιτ Μπλάνσετ, σ' ένα ρεσιτάλ ερμηνείας, αποδεικνύει για άλλη μία φορά ποσό σπουδαία ηθοποιός είναι. Μία ερμηνεία που της χάρισε μεταξύ άλλων και το Όσκαρ Ά Γυναικείου Ρόλου. Στα συν της ταινίας και το διακριτικό αλλά χαρακτηριστικό Soundtrack με ήχους μπλουζ και τζαζ που τόσο αγαπά ο Γούντι Άλεν και που από στιγμή σε στιγμή νομίζεις ότι θα εμφανιστεί παρέα με το συγκρότημά του.
Μαγεία στο Σεληνόφως (Magic in the Moonlight - 2014)
Βρισκόμαστε στη δεκαετία του ’20 όπου το καλοκαίρι στη Γαλλική Ριβιέρα μόλις έχει κάνει την εμφάνιση του. Ένας Εγγλέζος και παγκοσμίου φήμης ταχυδακτυλουργός (Κόλιν Φερθ) ξαφνικά καταφθάνει, όχι ως ένας απλός παραθεριστής αλλά ως ο άνθρωπος που του έχει ανατεθεί να διεισδύσει και να διαλευκάνει μια απάτη αποκαλύπτοντας μία νεαρή κοπέλα (Έμμα Στόουν) που παρουσιάζεται ως μέντιουμ.
Ο ήρωάς μας συστήνεται ως επιχειρηματίας ονόματι Στάνλεϊ  Τάπλινγκερ και σκοπός του είναι να ξεσκεπάσει τη νεαρή και γοητευτική Σόφι Μπέικερ (Έμμα Στόουν), η οποία μένει εκεί μαζί με τη μητέρα της (Μάρσια Γκρέι Χέιντεν). Η Σόφι επισκέφτηκε τη βίλα των Κάτλιντζ κατόπιν πρόσκλησης της Γκρέις (Τζάκι Ουίβερ), η οποία πιστεύει ότι θα μπορούσε να τη βοηθήσει να επικοινωνήσει με το πνεύμα του συζύγου της. Παράλληλα ο νεαρός γιος της Γκρέις (Χάμις Λινκλέιτερ) δείχνει ερωτευμένος και κυριευμένος από την ιδιαίτερη γοητεία της νεαρής Σόφι.
Στην 49η μεγάλου μήκους ταινία του Αμερικανού σκηνοθέτη πρωταγωνιστούν η γλυκιά Έμμα Στόουν και ο πάντα καλός και αξιόπιστος ηθοποιός, Κόλιν Φερθ.Ανάμεσα στις αριστοκρατικές επαύλεις, την τζαζ μουσική και τις ατέλειωτες αμμουδιές της Κυανής Ακτής, ο Γούντι Άλεν πλέκει την απολαυστική ιστορία του.
Η αλήθεια είναι ότι αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που ο  Γούντι Άλεν γοητεύεται από τη "μαγεία" και τη χρησιμοποιεί στις ταινίες του. Από τις «Ιστορίες της Νέας Υόρκης» μέχρι το «Scoop», κι από την stand-up comedy περφόρμανς του «The Great Renaldo», μέχρι το θεατρικό του δραματικό έργο «The Floating Lightbulb», το συγκεκριμένο θέμα φαίνεται να τον απασχολεί ιδιαίτερα.
Δεν είναι όμως λίγες οι φορές που είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε τον Γούντι Άλεν και μπροστά από την κάμερα. Η πιο πρόσφατη εμφάνιση του είναι στο φιλμ του Τζον Τορτούρο «Ερασιτέχνης Ζιγκολό» (Fading Gigolo), με τον Γούντι Άλεν να είναι πραγματικά απολαυστικός.
«Παράλογος Άνθρωπος» (Irrational Man - 2015)

Το φιλμ «Παράλογος Άνθρωπος» (Irrational Man - 2015) του Γούντι Άλεν, πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα του, τον Μάιο στο 68ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ των Καννών, όπου και προβλήθηκε εκτός διαγωνισμού.


Το σενάριο της ταινίας εκτυλίσσεται σε μία μικρή κολεγιακή πόλη όπου ένας καθηγητής φιλοσοφίας περνά μια υπαρξιακή κρίση. Όταν όμως ξεκινά μια ερωτική σχέση με μία από τις φοιτήτριές του, βρίσκει ξαφνικά νέο νόημα στη ζωή του. Πρόκειται για μια δροσερή ιστορία με το χαρακτηριστικό φιλοσοφικό και αυτοσαρκαστικό χιούμορ του πολυβραβευμένου Νεοϋορκέζου δημιουργού.
Στο φιλμ πρωταγωνιστεί ο Χοακίν Φίνιξ, ο οποίος συμμετέχει για πρώτη φορά σε ταινία του Γούντι Άλεν, ενώ η Έμμα Στόουν μετά την περσινή τους συνεργασία στην ταινία «Μαγεία στο Σεληνόφως» (Magic in the Moonlight - 2014), συμμετέχει και πάλι στη νέα δημιουργία του ακούραστου Αμερικανού σκηνοθέτη.

Αρκετά από τα αξιόλογα χαρακτηριστικά των ταινιών που καθιέρωσαν τον Γούντι Άλεν. Προσεγμένα πλάνα, όμορφη φωτογραφία, ακόμα και η αγαπημένη τζαζ μουσική του Γούντι, δηλώνει παρών. Οι πρωταγωνιστές δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό και αυτό είναι το βασικό πλεονέκτημα μίας ταινίας που η «Αχίλλειος πτέρνα» της είναι το μέτριο σενάριο - άλλοτε σημείο αναφοράς και σήμα κατατεθέν του Γούντι Άλεν. Εκτός από την Έμμα Στόουν και τον Χοακίν Φίνιξ, συναντάμε επίσης τους ηθοποιούς: Τζέιμι Μπλάκλι, Πάρκερ Πόζι, Μέρεντιθ Χάγκνερ κ.α.
Ολοκληρώνοντας το μικρό αυτό αφιέρωμα στον Γούντι Άλεν - με αφορμή τα γενέθλια του - ταξιδέψαμε σε εννέα χαρακτηριστικές δημιουργίες του. Αντί επιλόγου, παραθέτουμε ένα όμορφο και συγκινητικό βίντεο. Σε συνέντευξη που παραχώρησε στον Mark Kermode, ο Γούντι Άλεν μιλάει για τις επιρροές στο έργο του, καθώς και τον θαυμασμό στα φιλμ του σπουδαίου Ίνγκμαρ Μπέργκμαν...