Κλειστοφοβικός, κινδυνολόγος, ντροπαλός, απαισιόδοξος. Ο Γούντι Άλεν, στα σχεδόν 80 του χρόνια, μένει πιστός στα ετήσια ραντεβού του στη μεγάλη οθόνη. Το χιούμορ, η υπαρξιακή αγωνία, η αυτοανάλυση και οι σκοτεινές σκέψεις είναι στοιχεία που αναγνωρίζει κανείς στις ταινίες του. Ο ίδιος μιλά για όλα τα στοιχεία αυτά, όπως τα συναντά στον εαυτό του, σε συνέντευξή του στην ισπανική El Pais.
Ότι όπως ο πρωταγωνιστής της ταινίας του ‘Μαγεία στο σεληνόφως’, η οποία ακολούθησε την ‘Θλιμμένη Τζάσμιν’ έτσι και ο ίδιος προσπαθεί να αποδράσει από την πραγματικότητα και να αφήσει τη μαγεία να τον παρασύρει: «θα μου άρεσε να υπήρχε κάτι μαγικό στο σύμπαν, αλλά δυστυχώς αυτό που βλέπουμε, αυτό είναι που υπάρχει». Κάτι, που όπως υποστηρίζει είναι ορθολογική σκέψη κόντρα στον χαρακτήρα του. Κατά συνέπεια, το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του χαρακτηρίζεται από το συναίσθημα της κατάθλιψης παρά αυτό της χαράς. «Είναι λυπηρό το να είσαι άνθρωπος, είναι όμως μια κατάσταση που πρέπει να περάσεις».
«Ζούμε σε έναν κόσμο χωρίς συναίσθημα. Για μένα, το σημαντικό ερώτημα στη ζωή ποτέ δεν ήταν ποιος είναι ο Πρόεδρος των ΗΠΑ. Η ουσία κρύβεται σε όσα αφορούν εμάς και που δεν έχουν απάντηση, όπως «Γιατί βρισκόμαστε εδώ;», «τι σημαίνει ζωή;» «Αν δεν σημαίνει τίποτα, τότε γιατί υπάρχουμε;»». Ερωτήματα τα οποία πολλές φορές έχει προβάλλει μέσω των ταινιών του.
Παραδέχεται ότι μερικοί άνθρωποι αλλάζουν καθώς περνούν τα χρόνια, αλλά ο ίδιος θα ήθελε να έχει αλλάξει περισσότερο. Η οπτική γωνία αλλάζει. «Αρχίζουν να πιστεύουν στο Θεό γιατί μεγαλώνοντας αποδέχονται την ύπαρξη μιας ανώτερης δύναμης, κάτι που δεν ισχύει στη δική μου περίπτωση. Η δική μου οπτική είναι απαισιόδοξη και ρεαλιστική. Πιστεύω ότι αυτό που βλέπεις αυτό είναι που υπάρχει».
Ο χαρακτήρας που υποδύεται η Έμμα Στόουν στη «Μαγεία στο σεληνόφως» υποστηρίζει ότι όλοι χρειαζόμαστε τα ψέματα για να μπορέσουμε να ζήσουμε. «Όλοι το έχουν πει. Ο Νίτσε, ο Φρόιντ, ο Ευγένιος Ο’ Νιλ. Η ζωή είναι απαίσια για να την αντιμετωπίσουμε. Δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την αλήθεια της ακριβώς επειδή είναι απαίσια. Ο κάθε άνθρωπος εφεύρει έναν μηχανισμό για να επιβιώσει, αυτόν της άρνησης της πραγματικότητας. Η ζωή είναι μια τόσο τραγική κατάσταση που μόνο έτσι μπορείς να επιβιώσεις».Ο ίδιος τονίζει ότι αυτές τις πεποιθήσεις τις έχει από τη στιγμή που ξεκίνησε να σκέφτεται.
Η κινηματογραφική «ιδιοφυΐα» πραγματοποιεί ταινίες κάθε χρόνο από το 1966, γεγονός που σύμφωνα με τον ίδιο δεν είναι σπουδαίο κατόρθωμα. «Το επίτευγμα θα ήταν αν έκανα σπουδαίες ταινίες κάθε χρόνο. Ας μην μπερδεύουμε την ποσότητα με την ποιότητα, έχω κάνει καλές ταινίες, όχι σπουδαίες».Ο σκηνοθέτης έχει δεχτεί αρνητική κριτική. Συγκεκριμένα, για το ότι οι ταινίες του την δεκαετία του 1970 ήταν καλύτερες από ότι οι πιο πρόσφατες. Ο ίδιος αποκρίνεται αφοπλιστικά: «Υπάρχουν άνθρωποι που μου έχουν πει ότι οι ταινίες "Θλιμμένη Τζάσμιν", ‘Match Point’, ‘Vicky, Christina, Barcelona’ είναι από τις καλύτερες που έχω κάνει. Ποιος νοιάζεται για το τι σκέφτεται ο κόσμος; Μου κάνει το ίδιο».
Ο Γούντι Άλεν δηλώνει ότι τον απασχολούν όσα προβλήματα δεν μπορεί να λύσει. Σε ερώτηση σχετικά με το αν μέσα σε αυτά τα προβλήματα περιλαμβάνεται ο ισχυρισμός της υιοθετημένης κόρης του, Ντίλαν Φάροου, για σεξουαλική κακοποίηση όταν εκείνη ήταν επτά ετών, ο σεναριογράφος αποκρίνεται ότι δεν επηρεάζεται από όσα γράφονται για εκείνον. «Εγώ απλά δουλεύω και αυτό είναι το σημαντικό για μένα. Δεν με ενδιαφέρουν ούτε οι κριτικές ούτε τίποτα από όσα γράφονται», ενώ αναγνωρίζει ότι «αυτή τη φορά θεώρησα σκόπιμο να γράψω κάτι για το πώς βλέπω εγώ τα γεγονότα (κείμενο το οποίο δημοσιεύτηκε στη New York Times) και δεν μου πήρε πάνω από μια ώρα».
Άνθρωποι που έχουν συνεργαστεί μαζί του τον έχουν χαρακτηρίσει ως ντροπαλό, υποχόνδριο, γεμάτο φόβους. Ο ίδιος παραδέχεται ότι σχεδόν όλα ισχύουν: «Δεν είμαι γεμάτος φοβίες, έχω κάποιες. Δεν διασχίζω τούνελ γιατί είμαι κλειστοφοβικός. Και ναι, αν με τσιμπήσει κουνούπι, θα υποθέσω ότι έχω όγκο στο κεφάλι. Αν δεν ήμουν ντροπαλός θα είχα σίγουρα μια καλύτερη ζωή».
Στην καθημερινότητά του ακούει jazz και παρακολουθεί μπέιζμπολ. «Δραστηριότητες που σίγουρα δεν παραπέμπουν σε «διανοούμενο», όπως πολλοί τον έχουν χαρακτηρίσει. «Έχω την όψη του διανοούμενου, αλλά δεν είμαι».
Σχετικά με τον θεσμό των Όσκαρ δηλώνει ότι «δεν είμαι άνθρωπος των βραβείων. Μπορεί κάποιος να πει ποια είναι η αγαπημένη του ταινία, αλλά όχι ποια είναι η καλύτερη. Αυτά είναι προσωπικές εκτιμήσεις» ενώ καθιστά σαφές ότι «το πρόβλημα στον κόσμο αυτό είναι ότι εξαρτάται από τους ανθρώπους. Και αν κοιτάξει κανείς πίσω, θα δει ότι δεν έχει γίνει και πολύ καλή δουλειά».
Οι άνθρωποι, για τον Γούντι Άλεν, είναι φοβισμένοι. Και όταν φοβούνται, δρουν λανθασμένα. «Αυτή είναι η ανθρώπινη κατάσταση. Οι άνθρωποι δεν είναι εκ φύσεως κακοί, είναι απλά φοβισμένοι. Αν αύριο τους έδινες λόγο να πιστεύουν σε κάτι, όπως το ότι υπάρχει Θεός, η συμπεριφορά τους θα έφτιαχνε. Και εγώ φοβισμένος είμαι».
Τέλος, ο «μάγος» του σινεμά κάνει σαφές ότι δεν σκοπεύει να συνταξιοδοτηθεί άμεσα. «Όσο έχω τα λογικά μου και όσο ο κόσμος μπορεί να δίνει χρήματα για να βλέπει τις ταινίες μου, δεν θα συνταξιοδοτηθώ. Αν ποτέ το κάνω, θα ήθελα να ζήσω στο Οβιέδο της Ισπανίας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου